Ο κόσμος εκεί έξω είναι τεράστιος και θέλεις να κρατήσεις τα μωρά σου ασφαλή και προστατευμένα για όσο το δυνατόν περισσότερο καιρό γίνεται.
Όμως, μεγαλώνουν είτε το θέλεις είτε όχι. Αν, λοιπόν, βρεθείς σε σημείο να πεις πως το παιδί σου έχει μεγαλώσει αρκετά για να φύγει από κοντά σου αλλά παρόλα αυτά νιώθεις ότι δεν είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει τον κόσμο χωρίς τη βοήθεια σου, τότε θα σε συμβούλευα να διαβάσεις τους 5 παρακάτω τρόπους για να μπορέσεις να αποδεχτείς το γεγονός ότι το παιδί σου ενηλικιώνεται.
Πως να αποδεχτείς ότι το παιδί σου μεγαλώνει
1. Δώσε προσοχή.
Στη σημερινή κοινωνία είναι συνηθισμένο φαινόμενο να είσαι πολυάσχολη καθώς προσπαθείς να βγάλεις τα προς το ζην, και το να έχεις τη δική σου ζωή – ειδικά όταν έχεις και οικογένεια – έχει μπει στη λίστα με το “τι έχω να κάνω”. Μπορεί οι ώρες μέσα στην ημέρα να μη σου φαίνονται πολλές για να κάνεις όλα αυτά που πρέπει, αλλά ένας εύκολος τρόπος για να αρχίσεις να δίνεις προσοχή στο παιδί σου είναι να ξεκλέψεις τουλάχιστον 15 λεπτά ένα βράδυ πριν πας για ύπνο και να αναπολήσεις τη ζωή του σαν μωρό. Αφιέρωσε λίγο χρόνο να θυμηθείς όλα τα κατορθώματα, τις ξεχωριστές στιγμές του, τα όνειρα, τις απογοητεύσεις, τους φόβους του… τα πάντα για αυτό.
Μπορείς επίσης να γράψεις, αν θες, όλες τις αναμνήσεις σου ώστε να τις έχεις έτοιμες όταν θα πας στην επόμενη φάση της ανάπτυξης του παιδιού σου.
2. Γνώρισε το παιδί σου
Τώρα που ξεβολεύτηκες – πρώτα από όλα επειδή έκλεισες την τηλεόραση 15 λεπτά νωρίτερα για να αφιερώσεις λίγο χρόνο (έστω και πνευματικά) με το παιδί σου – το επόμενο που έχεις να κάνεις είναι να του μιλήσεις.
Όμως, περίμενε! Πριν αρχίσεις να αναφέρεις όλα αυτά που δεν κατάφερε να πετύχει και αυτά που θα έπρεπε να είχε κάνει, έχε υπόψη σου κάποια πράγματα.
Χρησιμοποιώντας προτάσεις με υποκείμενο το “εγώ” θα διατηρήσει τις άμυνες κάτω, το βλέμμα συγκεντρωμένο και τον σκοπό της αποστολής ανοιχτό. Ξεκίνησε λέγοντας κάτι σαν “Ξέρεις παιδί μου, σε σκεφτόμουν τις προάλλες και συνειδητοποίησα ότι δεν σε ξέρω πραγματικά. Ξέρω ότι μπορεί να είχα κάποιες προσδοκίες από εσένα που δεν στις είπα ποτέ και στις οποίες δεν κατάφερες να ανταποκριθείς, αλλά πως να το ξέρεις αυτό αφού δεν στο είπα; Τι λες να αρχίσουμε από την αρχή;
Γεια. Είμαι η …… Χάρηκα για τη γνωριμία. Πες μου μερικά πράγματα για τον εαυτό σου. Τι σε κάνει να γελάς; Τι σε στεναχωρεί; Πες μου τα πάντα για εσένα!
Μετά, απλά ετοιμάσου να σε εκπλήξει!
3. Ενθάρρυνε το παιδί σου
Αυτό το βήμα έρχεται λίγο σε αντίθεση με το προηγούμενο καθώς εδώ πρέπει μόνο να ακούς. Μπορεί να νιώθει άβολα να μοιραστεί μαζί σου τους φόβους, τα όνειρα και τη ζωή του (τουλάχιστον την πρώτη φορά), γι’ αυτό θα έπρεπε να ακούσεις τι έχει να σου πει – όχι αυτά που θέλεις να ακούσεις, αλλά αυτά που πραγματικά λέει.
Άκουσε τις έννοιες πίσω από τις λέξεις και υποστήριξε το παιδί δίνοντας του χώρο για να μπορέσει να δείξει την ανάπτυξη του, τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του αλλά και το πόσο ευάλωτος είναι. Από εκεί και πέρα θα μπορέσεις να ενθαρρύνεις το παιδί σου, να το καθοδηγήσεις και να το υποστηρίξεις.
4. Αποδέξου τη μοναδικότητα του
Σε αυτό το σημείο μάλλον αρχίζεις να βλέπεις με διαφορετικό τρόπο τον γιο ή την κόρη σου. Μαθαίνεις πράγματα που δεν ήξερες, αλλά παράλληλα συνειδητοποιείς ότι έχει μεγαλώσει και ωριμάσει σε σημείο που να μπορεί να παίρνει μόνο του αποφάσεις. Μάντεψε! Αν πάρει λάθος απόφαση, τώρα σε εμπιστεύεται και σε σέβεται αρκετά για να σου μιλήσει και ζητάει τη βοήθεια σου επειδή του έδωσες το δικαίωμα να δείξει ότι είναι υπεύθυνος ενώ παράλληλα εσύ ξόδεψες χρόνο να βελτιώσεις τη σχέση και την επικοινωνία σας.
5. Απόλαυσε την επιτυχία σου.
Είναι αναπόφευκτο. Το μωρό σου θα φύγει από το σπίτι και σιγά-σιγά θα κάνει τη δικιά του οικογένεια. Επειδή όμως πήρες το χρόνο να μάθεις για το παιδί σου, ενθάρρυνε και αγκάλιασε το παιδί σου για το ποιος είναι και όχι για το τι είναι. Να είσαι σίγουρη ότι αυτός είναι ένας τρόπος που θα τo κάνει να ακολουθήσει τα ίδια βήματα όταν κάνει παιδιά.
Ο λίγος χρόνος που θα αφιερώσεις εσύ σήμερα για να ανακαλύψεις τα πάθη και την ταυτότητα των παιδιών είναι σίγουρο ότι θα εμπνεύσουν ένα αίσθημα αγάπης, αυθεντικότητας και ακεραιότητας.